ერთ-ერთი ღვაწლმოსილის ფრაზა: ნარკომან ბიჭს ბოზი გოგო მირჩევნია
p.s.ფუf ფუf ფუf
იდიოტური ფრაზაა,როდესაც ესე იწყებენ: საქართველოში ეს არასოდეს მოხდება… ქართველი კაცი ამას არ დაუშვებს და ა.შ.
მწარე გამოცდილებას ღაღადებ, გეტყობა.
მე რომ მოვიმატე 5 კილო და პირველად ჩემს ცხოვრებაში ისარი 67 კგ-ს ასცდა (182 სმ-ზე), მართლა მიხდებოდა და მეც კმაყო ვიყავი (ხომ გახსოვს რა კნაჭაც ვიყავი სკოლაში, ჰოდა ეგეთივე დავრჩი დაახლოებით 30 წლამდე)…
“მეგობრებო მოდით ამ ჭიქით ქართული მანდილის მატარებლებს გაუმარჯოთ”
“დღემდე ჩვენმა ტრადიციებმა მოგვიყვანა”
“მე ცოტა სხვანაირი ოჯახიდან მოვდივარ”
"ძალადობას არ ვამართლებ, მაგრამ (ი დალშე პალიოტ ფანტაზიი ვ სწილე “აბა რა ეგონათ მაგათ?!”)
“აი ჩვენ დროს კაცი კაცობდა და ქალი ქალობდა” და ნუ კიდევ სხვა ვარიაციები თემაზე წიპა ხრუშჩოვის დრო კარქი იყო…
“თბილისი იყო ურთიერთობა”
და ფაქტიურად ნებისმიერი ქართული (წაიკითხე ტლუ) ხუმრობა თუ ფრაზა.
ჟიწეისკი: “პური მიატანე!”
და ეს თქმული ყველა შესაძლო მიზეზ-საბაბით: “ჩვენისთანა ბედნიერი განა არის სადმე ერი?!” ინტლიგენციით დაწყებული და “მარშუტკის” მძღოლებით დამთავრებული…
ამას ემატება კიდევ ეს “ქართველებმა ერთმანეთის გატანა არ ვიცით” და გამოდის დაახლოებით ეს: “რას ერჩოდნენ თამარ ივერს?! ქართველებმა ერთმანეთის გატანა არ ვიცით! ჩვენისთანა ბედნიერი განა არის სადმე ერი?!”
ეს მაგიჟებს.
პური ჭამე და თუ გინდა ამას ნუ შეჭამ.
პური მიაყოლე
პური
პური
რესტორანში პური მოგიტანოთ?
არა ბლიად! არ მინდა ეს პური!